۱۳۹۹/۴/۲۳، ۰۷:۴۳ صبح
ممکن است اولین افرادی که در بهبودی به ایشان نزدیک می شویم را صرفا به خاطر در دسترس بودنشان یا بخاطر شرکت در جلسه همیشگی مان ، انتخاب کنیم. زمانی که در بحران هستیم ، مهم نیست که به کسی اعتماد داریم یا نه ، فقط دست کمک دراز می کنیم و سپاسگزار خواهیم بود که اگر کسی دست ما را بگیرد و مارا از لبه پرتگاه نجات دهد. ما لازم است اعتماد کنیم ، حتی قبل از اینکه تمیز دهیم چه کسی قابل اعتماد است. تمیز دادن این مسئله از طریق تجارب سخت و زیاد به دست می آید ، به این معنی که : به کسانی اعتماد می کنیم که ارزشش را ندارند ، آزار می شویم ولی باز هم به جلسات بر میگردیم. هر قدر که احترام به نفس در ما افزایش یابد ، دقت بیشتری در انتخاب اشخاصی که به ایشان اطمینان میکنیم ، خواهیم کرد. ما شناخت بهتری از یکدیگر پیدا می کنیم و البته به درک بهتری از خود و اینکه از رفاقت هایمان چه می خواهیم و سزاوار چه هستیم نیز می رسیم. ما شروع به تشخیص عناصر لازم برای داشتن یک رابطه سالم می کنیم . احساس امنیت می تواند بزرگترین تفاوت را در یک رابطه ایجاد کند. ما شروع به اعتماد کردن به دیگران می کنیم و در عین حال خود نیز قابل اعتماد می شویم. ( پاک زیستن ، روابط، رفاقت ، ص 154)
