سخاوت
رهنمودِ ی که سنت هفتم به ما پیشنهاد می کند و کاملأ عملی نیز می باشد )رد کردنِ هرنوع کمک از بیرون از انجمن و متکی بودن به خودمان( از ما می خواهد که اصل روحانیِ سخاوت را به عملکرد تبدیل کنیم .ما فقط با بخششِ آنچه که داریم می توانیم آن را حفظ کنیم و آموختنِ اینکه چگونه مسئولانه و بطوری مؤثر بخشش کنیم، می تواند همزمان، بخشی از قدم دوازده و همچنین اقداماتِ سنت هفتم باشد .
امید داریم که معتادِ دیگری آنچه را که رایگان به ما بخشیده شده بود، دریافت نماید و ما بتوانیم این امید را با کمک سخاوتمندانۀ خود به عملکرد تبدیل کنیم تا به NA کمک شود به هدف اصلیِ خود نائل گردد. البته تمرینِ اصلِ سخاوتمندی به خودنظمی نیاز دارد و بدین معنا نیست که فرای توانایی مان ببخشیم و یا قولی بدهیم که نتوانیم به آن عمل کنیم. وقتی به جامعۀ محلی مان خدمت می کنیم، ارزشِ شرکت داشتن های مستمر و قابل اعتماد را مشاهده کرده و می آموزیم که پول بخش کوچکی است از آنچه که ما ارائه داده و می بخشیم. زمان، غیر قابل جایگزین نمودن است و ممکن است ارزشمند ترین هدیه ای باشد که می توانیم به انجمن بدهیم. وقت مان، تجارب مان، خلاقیت مان ،امیدمان، پولی که در سبد سنت هفتم می ریزیم و توجه ای که در جلسات مان به نمایش می گذاریم همه و همه بیانگرِ سخاوت مان بوده و بخشی از مشارکت مان در NA می باشند .
