۱۳۹۹/۹/۷، ۱۰:۵۴ عصر
ما بهبود پیدا می کنیم
ضرب المثلى است که مىگوید « سیاست غریبه را آشنا مىکند » : اما در جمع ما « اعتیاد، غریبه را همسان مى کند »
با آن که ممکن است داستان هر یک از مابا دیگرى تفاوت داشته باشد اما در نهایت همگى ما یک وجه مشترك داریم.
این بیمارى یا اختلال مشترك، اعتیاد نام دارد. ما از دو چیز که درساختار
اعتیاد واقعى به کار رفته است به خوبى مطلع هستیم: وسوسه و اجبار. وسوسه
همان فکر ثابت و سمجى است که بارها و بارها ما را به طرف موادمخدر مورد
علاقه مان و یا مشابه آن مى کشد، تا بلکه همان حالت رخوت و خوشى را که
زمانى تجربه کرده ایم دوباره بدست آوریم.
اجبار: وقتى ما این جریان را با یک سرنگ، یک دود، یک قرص و یا یک
لیوان مشروب به حرکت در مىآوریم، دیگر نمىتوانیم به اراده خودمان جلوى
آن را بگیریم. ما به خاطر حساسیت جسمى مان به موادمخدر، کاملاً در چنگال
یک قدرت نابود کننده ما فوق خود گرفتاریم.
وقتى ما به آخر خط مىرسیم و درك مىکنیم که چه با موادمخدر و چه
بدون آن، نمىتوانیم مانند یک انسان زندگى کنیم، همگى با یک مسئله بغرنج
روبرو هستیم. آیا کار دیگرى مانده است که انجام نداده باشیم؟ اینطور به نظر
مىرسد که دو راه بیشتر نباشد، ما یا مىتوانیم از سریعترین راه ممکن روانه
عاقبت تلخ خود یعنى زندان، تیمارستان یا مرگ شویم و یا راه تازهاى براى
زندگى پیدا کنیم. درگذشته، تعداد بسیار کمى از معتادان شانس پیدا کردن راه
دوم را داشتهاند، اما معتادان امروز خوشبخت تر هستند. براى اولین بار در تاریخ
بشر راه ساده اى براى معتادان پیدا شده که تأثیر آن در زندگى بسیارى از آن ها
به اثبات رسیده است و دردسترس همه قرار دارد. این برنامه، یک برنامه
روحانى ساده و غیر مذهبى، به نام معتادان گمنام است.
ضرب المثلى است که مىگوید « سیاست غریبه را آشنا مىکند » : اما در جمع ما « اعتیاد، غریبه را همسان مى کند »
با آن که ممکن است داستان هر یک از مابا دیگرى تفاوت داشته باشد اما در نهایت همگى ما یک وجه مشترك داریم.
این بیمارى یا اختلال مشترك، اعتیاد نام دارد. ما از دو چیز که درساختار
اعتیاد واقعى به کار رفته است به خوبى مطلع هستیم: وسوسه و اجبار. وسوسه
همان فکر ثابت و سمجى است که بارها و بارها ما را به طرف موادمخدر مورد
علاقه مان و یا مشابه آن مى کشد، تا بلکه همان حالت رخوت و خوشى را که
زمانى تجربه کرده ایم دوباره بدست آوریم.
اجبار: وقتى ما این جریان را با یک سرنگ، یک دود، یک قرص و یا یک
لیوان مشروب به حرکت در مىآوریم، دیگر نمىتوانیم به اراده خودمان جلوى
آن را بگیریم. ما به خاطر حساسیت جسمى مان به موادمخدر، کاملاً در چنگال
یک قدرت نابود کننده ما فوق خود گرفتاریم.
وقتى ما به آخر خط مىرسیم و درك مىکنیم که چه با موادمخدر و چه
بدون آن، نمىتوانیم مانند یک انسان زندگى کنیم، همگى با یک مسئله بغرنج
روبرو هستیم. آیا کار دیگرى مانده است که انجام نداده باشیم؟ اینطور به نظر
مىرسد که دو راه بیشتر نباشد، ما یا مىتوانیم از سریعترین راه ممکن روانه
عاقبت تلخ خود یعنى زندان، تیمارستان یا مرگ شویم و یا راه تازهاى براى
زندگى پیدا کنیم. درگذشته، تعداد بسیار کمى از معتادان شانس پیدا کردن راه
دوم را داشتهاند، اما معتادان امروز خوشبخت تر هستند. براى اولین بار در تاریخ
بشر راه ساده اى براى معتادان پیدا شده که تأثیر آن در زندگى بسیارى از آن ها
به اثبات رسیده است و دردسترس همه قرار دارد. این برنامه، یک برنامه
روحانى ساده و غیر مذهبى، به نام معتادان گمنام است.
