۱۳۹۹/۵/۲۱، ۰۵:۲۰ عصر
با سلام
همیشه فکر میکردم دیگران وظیفه شان را درست انجام نمیدهند که برنامه های من بهم میخورد اگر همه طبق نقشه و برنامه های من پیش بروند نتیجه خوب خواهد شد اما اینطور نمیشد و من به زمین و زمان ناسازا میگفتم.
من برنامه ریزی میکنم اما اعتیادم را هم وارد برنامه هایم میکنم مثلا تواناییم را در نظر نمیگیرم یا بزرگتر از آنچه که هستم نقشه میکشم یکی از مشکلات من اینستکه در برنامه ریزی هایم همیشه روی بُرد حتمی حساب باز میکنم و قانون احتمالات را در نظر نمیگیرم چون از باخت خوشم نمیاید مسئله این نیست که چرا مسائل طبق نقشه پیش نرفت مسئله اینستکه من توانایی رویارویی با شکست را ندارم چون فکر میکنم همه چیز را میدانم.
چگونگی انجام سهم من مهمتر از نقشه ایی است که میکشم.یکی دیگر از مشکلات من در برنامه ها اینه که عاشق نقشه های زود بازده هستم و میخواهم سریع نتیجه بگیرم ما در جهانی زندگی میکنیم که همه مثل من فکر نمیکنند و ممکن است با طرح و برنامه های ما مخالف باشند و با ما همکاری نکنند.
این سوال میخواهد باورهای نادرستی که در مورد برنامه ریزی داریم را شناسایی کند مثل نتیجه دلخواه-عجله در رسیدن-تصورات باطل و غیره واکنشهای ما بعداز شکست معمولا اعتیادی ست مثل خشم نامیدی حقارت خودکم بینی فرافکنی و باعث میشود دیگر نقشه ها و برنامه هایمان را رها کنیم و نسبت به دیگر قسمتهای زندگی و حتی بهبودی بی تفاوت شویم.
همیشه فکر میکردم دیگران وظیفه شان را درست انجام نمیدهند که برنامه های من بهم میخورد اگر همه طبق نقشه و برنامه های من پیش بروند نتیجه خوب خواهد شد اما اینطور نمیشد و من به زمین و زمان ناسازا میگفتم.
من برنامه ریزی میکنم اما اعتیادم را هم وارد برنامه هایم میکنم مثلا تواناییم را در نظر نمیگیرم یا بزرگتر از آنچه که هستم نقشه میکشم یکی از مشکلات من اینستکه در برنامه ریزی هایم همیشه روی بُرد حتمی حساب باز میکنم و قانون احتمالات را در نظر نمیگیرم چون از باخت خوشم نمیاید مسئله این نیست که چرا مسائل طبق نقشه پیش نرفت مسئله اینستکه من توانایی رویارویی با شکست را ندارم چون فکر میکنم همه چیز را میدانم.
چگونگی انجام سهم من مهمتر از نقشه ایی است که میکشم.یکی دیگر از مشکلات من در برنامه ها اینه که عاشق نقشه های زود بازده هستم و میخواهم سریع نتیجه بگیرم ما در جهانی زندگی میکنیم که همه مثل من فکر نمیکنند و ممکن است با طرح و برنامه های ما مخالف باشند و با ما همکاری نکنند.
این سوال میخواهد باورهای نادرستی که در مورد برنامه ریزی داریم را شناسایی کند مثل نتیجه دلخواه-عجله در رسیدن-تصورات باطل و غیره واکنشهای ما بعداز شکست معمولا اعتیادی ست مثل خشم نامیدی حقارت خودکم بینی فرافکنی و باعث میشود دیگر نقشه ها و برنامه هایمان را رها کنیم و نسبت به دیگر قسمتهای زندگی و حتی بهبودی بی تفاوت شویم.
