۱۴۰۰/۵/۲۵، ۰۴:۳۳ عصر
3- آیا ما سعی می کنیم تا همه احساس پذیرفته شدن بکنند ؟
همه ما از روی تنهایی و ناچاری به انجمن اومدیم که کنارباقی اعضا درنقطه ای امن قرار داشته باشیم تا بتونیم تو قطع مصرف بمونیم... برای خودمحورانی چون من ، در کنارهم بودن و وحدت داشتن نیازبه بهبودی داره... بالطبع وقتی تک تک ما پذیرش خودمونو داشته باشیم میتونیم پذیرای دیگران باشیم... وقتی عشق و ایمانمون قوی باشه احساس امنیت و تعلق به گروه را برای دیگران بوجود میاریم... وقتی تو بهبودی باشیم ونواقصمون کمرنگ بشه خودبه خود نقش ما تو رسوندن پیام پررنگ میشه و دست و آغوشمون بازمیشه سوی دیگران ، اونوقت میتونیم بگیم سعی می کنیم تا همه احساس پذیرفته شدن بکنند... برنامه ما روحانی و از تکلیف های ما تو گروه تمرین اصل روحانی پذیرش هست ، پس به نژاد ، فرهنگ ، زبان ، لهجه ، جنسیت ، میزان دارایی ، گرایشات و گذشته افراد کاری نداریم و عضو باید با دیگری احساس برابری کنه... مثلاً تو گروه ما رسم براینه که گرداننده میخواد اجازه مشارکت بده به اعضا ، با اسم نمیگه حتی اگه برادر یا رفیقش باشه ، فقط میگه شما بفرمایید ، تا احساس فاصله ، بین تازه وارد یاغریبه ای که اسمشو نمیدونیم با گروه کمتر بشه... بقول خرقانی: هر که در این سرا در آید نانش دهید و ازایمانش مپرسید.
…چگونه به تازه واردان خوش آمد می گوییم ؟
فراموش نکنیم که تازه وارد باعث میشه یادمون باشه قبلاً خودمون کجا بودیم... با لبخند به پیشواز میریم... با دلگرمی در آغوش می گیریم... خیلی خوش آمدی را جانانه بگوش او نجوا میکنیم... شماره تلفن برای برقراری تماس میدیم... پمفلت میدیم برای خوندن... کتابچه سفید و آدرس جلسات اهدا میکنیم... دادن کیک روز جاذبه به عضوی که کمترین مقطع پاکی را اعلام کرده (قبل کرونا و گرونیا بود،الان گروه ما کیک نمیخره)... تلاش میکنیم رفتارمون باعث نشه بره تو مقایسه خودش با دیگران و احساس تفاوت نکنه....چه کسانی در جلسه ما غایب هستند و چگونه می توانیم آنها را به شرکت در جلسه تشویق کنیم ؟
کسانی که احساس می کنند در انجمن پذیرفته نشده اند... آنهایی که احساس امنیت نمیکن... کسانی که بهشون محبت و توجه نشده... آنان که رفتارغیر اصولی ما باعث شد نسبت به حضوردر جلسه دلسرد بشن... کسانی که گمنامیشون حفظ نشد و اعتماد ازشون سلب شد.... آنان که اگر مرتکب خطایی شدند مورد قضاوت و سرزنش قرار گرفتند... عزیزانی که تو جلسه بهشون بی احترامی شده... همدردانی که با خستگی وارد جلسه شدند و ما با بیماریمون آنها را دلزده کردیم... دوستانی که دچار لغزش شدند و در عذابند... معتادان درعذابی که از وجود و ماهیت انجمن بی اطلاع هستند... ما میتونیم درصدد دلجویی باشیم و دعوتشون کنیم تا بعنوان خدمتگزار به جلسه بیان... تماس تلفنی برقرار کنیم برای احوالپرسی تا بگیم متوجه غیبتشون بودیم... لازم شد به دیدنشون بریم و بگیم جاشون تو جلسه خالی هست... با عشق و اشتیاق تو ساختارهای خدماتی برای پیام رسانی و اطلاع رسانی به همدردامون فعالیت کنیم.