۱۳۹۸/۱۰/۲۸، ۰۲:۳۲ عصر
من بیشتر چیزی بین این دو تا را قبول دارم – مطمئن هستم که اعتیاد من و یا هیچ اعتیادی بدون پیامد نیست – اما من گاهی یا انکار می کنم و ان را نمی پذیرم و گاهی هم خودم را باعث اصلی بدبختی تمام اطرافیان و یا حتی دنیا می بینم
پیام سوال : من تسلیم می شوم و اعتیادم را فقط به عنوان یک بیماری لاعلاج و پیش رونده می پذیرم و این پذیرش باعث راحت تر شدن من می شود و به من کمک می کند که به فروتنبی برسم و خود واقعی ام را نه بیشتر و نه کم تر بپذیرم نه یک هیولا و نه یک فرشته بی گناه – بلکه به عنوان یک انسان که از یک بیماری رنج می برد و این فروتنی همراه با تسلیم نقطه عطفی است برای بنای بهبودی من در قدم اول که مراحل بعدی بهبودی را روی ان استوار کنم
پیام سوال : من تسلیم می شوم و اعتیادم را فقط به عنوان یک بیماری لاعلاج و پیش رونده می پذیرم و این پذیرش باعث راحت تر شدن من می شود و به من کمک می کند که به فروتنبی برسم و خود واقعی ام را نه بیشتر و نه کم تر بپذیرم نه یک هیولا و نه یک فرشته بی گناه – بلکه به عنوان یک انسان که از یک بیماری رنج می برد و این فروتنی همراه با تسلیم نقطه عطفی است برای بنای بهبودی من در قدم اول که مراحل بعدی بهبودی را روی ان استوار کنم
