۱۴۰۲/۷/۱۸، ۱۰:۲۱ صبح
در دوران مصرف، دنیاى واقعى آن قدر براى ما دردآور شده بود که فراموشى رابدان ترجیح مى دادیم . ما سعى مىکردیم درد خود را از دیگران پنهان کنیم. منزوى شده و در بند زندانهایى که از تنهایى خود ساخته بودیم، روزگار مىگذراندیم و بالاخره از روى ناچارى دست به دامن معتادان گمنام شدیم. وقتى ما به NA مى آییم از لحاظ جسمانى، روانى و روحانى ورشکسته ایم. ما آنقدر درد و بدبختى کشیده ایم که براى پاك ماندن حاضر به انجام هر کارى هستیم.یکی از این راه ها آموزش است که من بعنوان یک معتاد باید آموزش پذیر باشم تا در مسیر بهبودی قرار بگیرم.