۱۳۹۸/۱۲/۱۹، ۱۲:۴۱ عصر
همدلی .وباهم بودن ودرک متقابل ومهربانی وگذشت وپذیرش وصبری که دراتحاد گروه لمس کردم کمک کرد بازهم بجلسات برگردم وبا استفاده ازاین اصول روحانی درروابطم بادنیای بیرون تفییرات مثبتی ایجادشدو کمک شد فردی مورد قبول .سازگار.سازنده.منظم.مسؤل و...در
اجتماع باشم
قسمت دوم سوال ...
من نیاز به روحیه اتحاد در تمام مراحل زندگیم دارم...
درجلسات...در زندگی خانوادگی...همسایگی...محله...جامعه...و...
کلا جاهایی که زندگی گروهی انجام میشه نیاز به اتحاد هست.
با خدمت کردن شرکت درجلسه اداری ، شرکت در کمیته هایی فرعی حمایت کردن جلسات مختلف و اینکه خودم رو جز ی از گروه .جز ی از خانواده.جز ی از اجتماع بدونم و بیتفاوت از مسائل رد نشم و پافشاری هم روی خواسته های خودم نداشته باشم چراکه توتمام قسمتهای زندگی اتحاد کاربرد کلیدی دارد
برای بوجودامدن هرچه بیشتر این اتجاددرحدتوانم توتمام مسایل مشارکت میکنم.
یه تازه وارد جمعی رو میبینه که علاوه بر قطع مصرف خوشحال و شاد و امیدوار هستن.این سه تا مسئله کمبودهایی بود که اکثر اعضا قبل از اشنایی با برنامه در حین قطع مصرف تجربه کرده بودن.شتیدن یه پیام ساده و شفاف به دور از وعده و وعید و بزرگ نمایی.میشه قطع مصرف کرد.اشتیاق مصرفو از دست داد و یه شیوع نو برای زندگی پیدا کرد.
قسمت دوم:
پذیرا بودن گروه شامل اعمال شرایطی هست که سنت پنجم اونو به گروهها تفویض کرده.جمع اوردی معتادین,پاچیدن بذر بهبودی,مشارکتهای صادقانه حفظ جو خوش امدگویی ...
تجربه اختصاصی و مرعوب کننده برای گروههای ,سخت و غیر قابل جبران بوده.
واقعیت اینه که نمیشه در حالت کلی تمام احساسات اعضا رو در نظر گرفت اما میشه روحانی عمل کرد و این میتونه شامل یع رفتار ساده بدور از پیچیگدگی و چندگانگی باشع.مثل یه لبخند ساده.یه اسم بردن ساده .یه دعوت ساده برای حضور دوباره و گوش دادن و نگاه به چشمای مردرد و ناامید و پر از وحشت تازه وارد.
کسانی غایب هستند که شاید یه روزی خواستن تمام و کمال و بدون نقص خدمت کنن.کسانی که با عشق زحمت کشیدن اما شاید نادیده گرفته شدن و گاهی هم مورد عتاب و خطاب قرار گرفتن.کسایی که میشد با یه خداقوت درد تهمتا و نقدا و ...کلی احساسات منفی رو ازشون گرفت.میشه یه زنگ زد و با لحنی اروم گفت:رفیق جات تو جلسه خالیه.همه مون هواتو کردیم.و وقت اومدن نگیم:کجایی بابا!!!
بگیم:چقد خوب شد که اومدی
