۱۳۹۸/۱۱/۱، ۰۶:۱۱ عصر
بزرگترین بهانه من این است دیگر همینی که هستم نباشم و همین داشته هایی که دارم را از دست بدهم. ذهن بیمار من برای من امروز اینگونه تداعی میکند که صلاح خدا این است که تو پیشرفت نکنی. و این باور از گذشته به من ارث رسیده است. یکی دیگر از بهانه هایی که امروز جلوی سپردن به خداوند را میگیرد این است که صبر ندارم و عجولم و سریعا عنان زندگی خودم را به دست میگیرم ولی خداوند تحت هر شرایطی از من مراقبت میکند. من باید دست از توجیه و بهانه دست بردارم . تمرین کنم برای سپردن
