۱۳۹۸/۱۱/۱۱، ۰۴:۳۴ صبح
اوایل ترس ازقضاوت داشتم ترس از سرزنش الان دیگه غرورم وترس از کم اعتبار شدن باعث میشه که من اقرار نکنم ترس از تغییر هم دارم ترس از اینکه دیگه اگر اقرار کردم مشکل رو می بینم باید صبر کنم که احساساتم توسط قدمها تغییر کنه ودیگه نمیتونم از طریق مسائل بیرونی که حتی بعضی وقتها کتاب های روانشناسی هست از مشکل فرار کنم من عادت دارم که مشکلات رو با روش نادرست ازشون فرار کنم ونمیتونم ونمیخام با روش درست حلشون کنم ترس از این هم دارم که در حین اقرار این احساس رو نسبت بهم داشته باشند که من چقدر لوس هستم که همه افکارمو بیان میکنم ومن میترسم که من اقرار کنم ونیروی برتری این تغییر ور ایجاد نکنه چون حقیقتا من ایمان درست حسابی ندارم به این فرایند ونیروی برتر رنج ها ومشکلاتم باعث شده اند که ار حضور یک نیروی برتر هم تردید داشته باشم ولی میدونم اگر که اقرار نکنم من تغییر نمیکنم من اگاه شده ام ونمیتونم حقیقت رو نادیده بگیرم این رنج منو زیاد میکنه من باتسلیم که اقرار باشهنقش خودمو درمشکلات پیدا میکنم ومن وظیفه ام اینه خودمو تغییر بدهم من خواهان تغییر خودم هستم نه دیگران
