امتیاز موضوع:
امتیاز موضوع:
  • 0 رأی - میانگین امتیازات: 0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
راه خود را جدا کردن
#1
راه خود را جدا کردن
بخوبی به یاد داریم که در اوائل پاکی همه مان به اعضایی برخوردیم که احتمالأ از آنها خوشمان نمی آمد و یا بالعکس مورد علاقه مان بودند . درهرصورت چنین کسانی که مقطع پاکی شان می توانست از سه سال تا سی سال باشد, برای ما مهم بودند .ما به آنهایی که سن پاکی شان از ما بیشتر است اتکا نموده, از ایشان آموخته و انرژی می گیریم. ولیکن درنهایت متوجه می شویم که ما اکنون درهمان جایی قرارگرفته ایم که زمانی آنها ایستاده بودند. درجستجوی قدیمی های انجمن به اطرافمان می نگریم و سپس متوجه می شویم که خود ما یکی از آنها هستیم. ازبابت اینکه اعضای قدیمی هنوز درمیان مان هستند سپاسگزاریم اما باید بخاطر آنهایی که بعد از ما وارد انجمن شده اند نیز سپاسگزار بوده و بخواهیم نسبت به یادگیری از ایشان روشن بین باشیم. اگر اینطور نباشد به شدت احساس تنهایی خواهیم نمود .
گمنامی درNA بدین معنی است که ما همه باهم برابریم و فرقی نمی کند که سن پاکی مان چقدر باشد. بخاطر داشتن این مطلب می تواند دربرخی اوقات دشوار باشد اما لازم است به یکدیگر یادآوری کنیم که این امر واقعیت دارد.
می توانیم درگیر توقعاتی شویم که چگونه بودن و سطح دانش ما را به مقطع پاکی کنونی مان مرتبط سازد .

صداقت, فروتنی و شوخ طبعی سالم می توانند کمک کنند تا ما از میان چنین چالش هایی عبور کنیم. یادمی گیریم به اعضا کمک کنیم تا خودشان جواب سؤالاتشان را بدهند و خود را به عنوان یک مرجع موثق و صاحب اختیار جلوه ندهیم. این واقعیت که دیگران نظر ما را جویا می شوند بدین معنا نیست که ما صلاحیت داریم ایشان را نصیحت کنیم .ما تجربه, نیرو و امید خود را به مشارکت می گذاریم و ازعنوان کردن عقاید شخصی خود پرهیز می کنیم, بخصوص زمانی که می دانیم چنین عقایدی جدی گرفته خواهند شد. احساس مهم بودن باعث خوشنودی مان می گردد اما هرگونه افراطی دراین رابطه نیز می تواند خطرناک باشد. وقتی اجازه می دهیم اعضای دیگر انجمن فکر کنند ما ازهمه چیزبی نیازیم ,آن زمان که در حال درد کشیدن هستیم, جایی برای رفتن نخواهیم داشت .
پاسخ
 سپاس شده توسط ناظر9 ، حـمـیـد ، ناظر10
#2
هیچ مقطع پاکی نمی تواند ما را درمقابل بیماری مان واکسن نموده و یا از چالش های زندگی معاف کند. بهبودی یک
فرایند روزمره و فقط برای امروز است. داشتن رابطه با نیروی برترمان به ارتباط آگاهانه با او نیاز دارد. به همین
ترتیب برای بدست آوردن رشد مستمر ما باید آموزش پذیر باشیم. طبق اصول زندگی کردن یعنی اینکه هنوز درفرایند
بهبودی قرارداریم, تمایل داریم رشد و تغییر نموده و روی خودمان کارکنیم. ما بهبودی خود را با تغزیۀ آن زنده نگاه
می داریم و اگر حمایت مستمر و خوراک مورد نیاز آن را فراهم نکنیم, بهبودی مان فرسوده شده و تحلیل خواهد
رفت. مسئولی ت پیدا کرد ن حمای ت مورد نیاز, با ماست حتی اگر مجبور شویم مسافت زیادی را برای درخواست کمک
طی کنیم.
پاسخ
 سپاس شده توسط ناظر9 ، حـمـیـد ، ناظر10
#3
این واقعیتی ساده است که اگر پاک بمانیم, یک روز بالاترین سن پاکی را در گروه خود خواهیم داشت. چنین چیزی درعین هدیه بودن, یک مسئولیت و یک تله نیز برایمان محسوب می شود. بسیاری از اعضا طی مشارکت خود اذعان کرده اند که فاصلۀ بین سن پاکی شان با دیگران, منجر به ایجاد حس تفاوت و حس جدا بودن گشته است. برخی اوقات داشتن بالاترین مقطع پاکی در یک جلسه مانند همان احساس دلهره ایست که در نود جلسۀ اول مان داشتیم.ممکن است احساس کنیم که اعضای جدید تر ما را درک نمی کنند و یا اینکه کسی نیست که بتوانیم از او درخواست کمک نماییم. زمانی که آگاهی مان نسبت به مسئولیت مان از توانایی مان برای دستیابی بدانچه که نیازداریم, بیشترباشد, احساس انزوا به ما دست می دهد. 

++پاک زیستن++
پاسخ
 سپاس شده توسط ناظر9 ، حـمـیـد ، ناظر2 ، ناظر10
#4
 سلام
من راه خودم را از مواد مخدر جدا کرده ام.
اما مسیر خودم را به انجمن متصل کرده ام و از اصول انجمن همیشه استفاده می نمایم.
امکان دارد در این مسیر از اعضایی خوشم نیاید اما به حر انها هم جزئی از انجمن هستند...
پاسخ
 سپاس شده توسط ناظر10


پرش به انجمن:


کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع: 1 مهمان