۱۳۹۸/۱۱/۲۶، ۰۷:۵۰ صبح
امروز به وصل بودن وداشتن رابطه ای زیباوصحیح بادیگران نیازدارم.
مادیگرنبایدروابطمان راقطع کنیم بلکه آنرا اصلاح خواهیم کرد.وقتی به این باور میرسم که،زمانی که من هم درشرایط نامساعدونادرست قرارمیگیرم بااستفاده ازنواقص وعادات بدم موجب ایجادخسارت میشوم پس از دیگران هم ایراد نمیگیرم زمانی که درشرایط فوق قرارمیگیرندآنهاهم ممکن است دچاراستفاده ازنواقص شده وخسارت بزنند پس رنجشم ازآنهاکمتر شده وباآنهااحساس وصل بودن وهمدردی بیشتری میکنم.
هنگامی که درحال مشارکت ویاگوش کردن به مشارکت دیگرانم دقیقا درحال وصل هستم زمانی که روی خودم و اصول روحانی وبهبودیم متمرکزهستم بیشتر احساس وصل بودن میکنم سرزنش نکردن دیگران بخاطر اشتباهاتشان مارابهم وصل میکند .
زمانی که وصل هستیم راحتترمیتوانیم ببخشیم زمانیکه درمسیربهبودی هستیم ویادرحال خدمتیم بازهم وصل هستیم وخودرابادیگران مربوط میدانیم زمانی که بادیگران مربوط باشیم درغم وشادی آنها هم شریک میشویم وبیشتراحساس وصل بودن پیدامیکنیم اما درجاهایی که دچارخودمحوری میشویم وازاراده شخصی ونواقصمان استفاده میکنیم فقط به فکرنفع خودمان هستیم لیکن ازهمه دورشده ومنزوی وتنها میشویم.
هربارکه این احساس وصل ویامربوط بودن بمادست میدهد حال به هرصورتی که اتفاق بیفتد ادراک مانیز افزایش پیدا میکندو خود راجزئی ازیک چیزبزرگتر میبینم وخواهان زندگی هماهنگ با آن میشویم زمانیکه به این هماهنگی دست می یابیم احساس آزادی ورهایی که بما دست میدهدغیرقابل انکاراست.
مادیگرنبایدروابطمان راقطع کنیم بلکه آنرا اصلاح خواهیم کرد.وقتی به این باور میرسم که،زمانی که من هم درشرایط نامساعدونادرست قرارمیگیرم بااستفاده ازنواقص وعادات بدم موجب ایجادخسارت میشوم پس از دیگران هم ایراد نمیگیرم زمانی که درشرایط فوق قرارمیگیرندآنهاهم ممکن است دچاراستفاده ازنواقص شده وخسارت بزنند پس رنجشم ازآنهاکمتر شده وباآنهااحساس وصل بودن وهمدردی بیشتری میکنم.
هنگامی که درحال مشارکت ویاگوش کردن به مشارکت دیگرانم دقیقا درحال وصل هستم زمانی که روی خودم و اصول روحانی وبهبودیم متمرکزهستم بیشتر احساس وصل بودن میکنم سرزنش نکردن دیگران بخاطر اشتباهاتشان مارابهم وصل میکند .
زمانی که وصل هستیم راحتترمیتوانیم ببخشیم زمانیکه درمسیربهبودی هستیم ویادرحال خدمتیم بازهم وصل هستیم وخودرابادیگران مربوط میدانیم زمانی که بادیگران مربوط باشیم درغم وشادی آنها هم شریک میشویم وبیشتراحساس وصل بودن پیدامیکنیم اما درجاهایی که دچارخودمحوری میشویم وازاراده شخصی ونواقصمان استفاده میکنیم فقط به فکرنفع خودمان هستیم لیکن ازهمه دورشده ومنزوی وتنها میشویم.
هربارکه این احساس وصل ویامربوط بودن بمادست میدهد حال به هرصورتی که اتفاق بیفتد ادراک مانیز افزایش پیدا میکندو خود راجزئی ازیک چیزبزرگتر میبینم وخواهان زندگی هماهنگ با آن میشویم زمانیکه به این هماهنگی دست می یابیم احساس آزادی ورهایی که بما دست میدهدغیرقابل انکاراست.
