۱۴۰۳/۲/۱۷، ۰۱:۲۸ عصر
با سلام عباس معتاد
دانستن اینکه کسی نمی تواند روحانیت مان را از ما بگیرد, به ما اجازه می دهد تا به یک راه جدید زندگی امید داشته باشیم. بسیاری از ما با امیدوار بودن مشکل داریم. آنقدر در زندگی ناامیدی های عمیق را تجربه کرده ایم که امیدوار بودن ایدۀ بدی به نظرمان می آید. بسیاری از ما تفاوت بین امید و آرزو را نمی دانیم. اما امیدی که دربهبودی تجربه می کنیم بدین معنا نیست که برندۀ جایزۀ بخت آزمایی می شویم و یا عشق حقیقی مان به نزدمان بازمی گردد. امید زمانی شروع می شود که فکر کنیم شاید امکان داشته باشد علی رغم ارادۀ خود قطع مصرف نموده و پاک بمانیم.
دانستن اینکه کسی نمی تواند روحانیت مان را از ما بگیرد, به ما اجازه می دهد تا به یک راه جدید زندگی امید داشته باشیم. بسیاری از ما با امیدوار بودن مشکل داریم. آنقدر در زندگی ناامیدی های عمیق را تجربه کرده ایم که امیدوار بودن ایدۀ بدی به نظرمان می آید. بسیاری از ما تفاوت بین امید و آرزو را نمی دانیم. اما امیدی که دربهبودی تجربه می کنیم بدین معنا نیست که برندۀ جایزۀ بخت آزمایی می شویم و یا عشق حقیقی مان به نزدمان بازمی گردد. امید زمانی شروع می شود که فکر کنیم شاید امکان داشته باشد علی رغم ارادۀ خود قطع مصرف نموده و پاک بمانیم.