امتیاز موضوع:
امتیاز موضوع:
  • 0 رأی - میانگین امتیازات: 0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
از درماندگی به شور و اشتیاق
#1
از درماندگی به شور و اشتیاق

زمانی که فرایند بازساز ی تخریب های گذشته را شروع می کنیم, شاید نتوانیم زمینه هایی را که درآنها به رشد نیازداریم شناسایی کنیم. ازکسانی که رفتارهایشان آنی و ازروی احساس بوده است, به کسانی تبدیل می شویم که تصمیماتشان باید همیشگی باشند. یا باید چیزی ما را به سمت جلو هل دهد, یا به سمت عقب بکشاند. اگر هدف نداشته
باشیم, برای سرگرم کردن خودمان به وسوسه و اجبار روی می آوریم .درجازدن و به سمت جلو حرکت نکردن می تواند منجر به نومیدی ما گشته و به آسانی درما خودخوشنودی و بی تفاوتی ایجاد کند .وقتی که به سختی می توانیم چراغ بهبودی خودمان را روشن نگاه داریم و درعین حال فکر می کنیم که باید پیام بهبودی را به دیگران نیز برسانیم ,ممکن است احساس ناراحتی و شرم کنیم. آن مسئولیتی که در رابطه با رساندن پیام احساس می کنیم ,می تواند برایمان دست آویزی باشد تا حقیقت زندگی مان را مشارکت نکنیم. اما بدون این حقیقت ما اصلأ پیامی برای رساندن نداریم .
زمانی که ذهن ما بسته باشد, نور به سختی می تواند به درون آن نفوذ کند. اقرار آغاز تغییر است.
دمیدن مجدد نفس زندگی در بهبودیمان کار دشواری نیست. ما درجستجوی اشتیاق و علاقۀ شدید بوده و آن را درخود پرورش می دهیم. وقتی که احساس بی علاقگی به ما دست می دهد, مشکل اصلی پیدا کردن تمایلی است که بواسطۀ آن بتوانیم اقدام به عمل داشته و به کسی تلفن بزنیم یا به یک جلسه برویم. درجلسات مان می توان معجزه و نیروی شفابخش را مشاهده کرد, مشروط براینکه طرز فکرمان ما را نابینا نکرده باشد. پس از اینکه مدتی از برنامه دور شده باشیم, بازگشت به جلسات می تواند یا خیلی مشکل باشد ,و یا اینکه مانند بازگشت به خانه مان راحت باشد. وقتی که پس از مدتی دوری به جلسه ای بازگشته و می بینیم که خیلی چیزها تغییری نکرده اند, احساس خوبی به ما دست می دهد. درهرصورت, جلسات وقتی مفهوم خوبی پیدا می کنند که ما بطور منظم درآنها شرکت کنیم. اگر این کار را نکنیم و اصطلاحأ لای در گیر کرده باشیم ,جلسات کسل کننده و بی روح به نظرمان می آیند. بخشی ازاین شرایط جادویی, یعنی دیدن رشد و تغییر و همچنین شکوفا شدن معجزه در زندگی های یکدیگر, از تداوم حضور در برنامه نشأت می گیرد. هرازگاهی کسی واژه هایی برجسته در مشارکت اش بکار می برد .اما برجستگی در آنچه که می بینیم یافت می شود نه آنچه که می شنویم.
پاسخ
 سپاس شده توسط حـمـیـد ، Essi.toobchi
#2
سفرماهمیشه درحال شروع است.همان ابزاری که باعث بازگشت ماازلبه پرتگاه مرگ شدمیتواندباعث رخ دادن معجزاتی غیرقابل باوربرای ماگردد.ایمان داشتن به فرایندبه این معنی است که باورداشته باشیم درمسیردرست قرارداریم.درک اینکه قادربه انجام دادن چه کارههایی امروزهستیم تعجب اوراست.چیزی که همیشه به دنبالش بودیم راپیداکردیم یعنی ارتباط بادیگران ونیروی برترودنیای اطرافمان.
پاسخ
 سپاس شده توسط Essi.toobchi ، آریا داریوش
#3
هربار که تسلیم می شویم, درمیابیم همان درماندگی که ما را به زانو درآورده است, درما شورو اشتیاق نیز ایجاد

نموده و ما را به سمت جلو حمل می کند. زمانی که امید به واقعیت تبدیل می گردد, زندگی هایمان تغییر می کنند.
تجاربمان باورهایمان را اذعان می کنند و باورهایمان رشد نموده و تبدیل به ایمان می گردنند.
پاسخ
 سپاس شده توسط toobchi ، حـمـیـد ، آریا داریوش
#4
شورواشتیاق خیلی به درماندگی شباهت دارد : آن مانند نیرویی است که به ما انگیزه و انرژی داده و ما را به سمت جلو پرتاب می کند. اما کمتر پیش میاید که آن را از بیرون ازخود دریافت کنیم. شور اشتیاق از درون ما بلند می شود. هرچه بیشتر از شور و اشتیاق خود استفاده کنیم, مقدار بیشتری از آن را درخود خواهیم یافت. تغییر حالت از درماندگی به شور و اشتیاق از موضوعاتی است که در قدم اول بدان برمی خوریم. سفر ما همیشه درحال آغاز بوده و ظرفیت مان برای رشد روحانی – و همچنین نیازمان بدان - نامحدود می باشد. وقتی یادمی گیریم سفر خود را به جای درد و درماندگی با شور و اشتیاق تغذیه کنیم, همان ابزاری که ما را از آستانۀ مرگ بیرون کشیدند

می توانند برایمان معجزات نامحدودی به ارمغان آورند
پاسخ
 سپاس شده توسط حـمـیـد ، آریا داریوش
#5
ایمان داشتن به فرایند بدین معنی است که حتی اگر فکر کنیم به آنجایی که درنظرداشتیم نرفته ایم, درحال حرکت به سمت درستی می باشیم. با چالش های بزرگتری مقابله می کنیم, بر روی ارزشهایی که تا به حال نداشتیم پافشاری می کنیم و حتی زمانی که تحمل آنها بسیار سنگین به نظرمی آید, نسبت به مسئولیت هایمان متعهد باقی می مانیم.یاد می گیریم نیروی برترمان کمک می کند تا آنچه را که خودمان نمی توانیم انجام دهیم, به انجام برسانیم اما او آنچه را که خودمان بتوانیم انجام دهیم, برایمان انجام نخواهد داد. پی بردن به این مسئله که ما واقعأ چقدر می توانیم کارانجام دهیم, برایمان شگفت آور خواهد بود. 


000پاک زیستن000
پاسخ
 سپاس شده توسط حـمـیـد ، آریا داریوش
#6
اكثر ما ( معتادان در حال بهبودی ) مايل نبوديم اقرار كنيم كه معتاد واقعي هستيم . هيچكس نميخواهد فكر كند كه از نظر جسمي و روحي با ديگران تفاوت دارد . بنابراين كوششهاي بيشمار و بيهوده ما براي اثبات اين ادعا كه ما هم ميتوانيم مانند ديگران مصرف كنيم چندان تعجّب آور نيست و اين آرزوي بزرگ هر معتاد غير عادي است كه روزي بطريقي قادر به كنترل و لذّت بردن از موّاد خواهد شد . سماجت معتاد در اين خيال باطل ، براستي حيرت آور است و بسياري از آنها آنرا تا دروازه هاي مرگ و جنون دنبال ميكنند. ما به تجربه آموخته ايم كه بايد معتاد بودنمان را با تمام وجود بپذيريم . اين اوّلين قدم بهبودي است و اين تصوّر نادرست كه ما با ديگران تفاوت نداريم و يا در حال حاضر نداريم، بايد درهم شكند
پاسخ
 سپاس شده توسط حـمـیـد ، آریا داریوش
#7
  سلام

برای اعتیاد تلاش زیاد داشتم که باعث نابود کردن خودم می شدم.

نا امید.تنها.ترسو و وحشت زده شده بودم و درمانده.

به انجمن آمدم فهمیدم امکان تغییر است و نیاز نیست تا در تنهایی خود بمیرم...
پاسخ
 سپاس شده توسط آریا داریوش
#8
 سلام
من از مرگ و زندگی تکراری آمدم.
از تنهایی و انزوا برای خودم دیواری ساخته بودم.
نفوذ در این دیوار توسط شکستن انکار ممکن شد.
من تنها و نگران وارد انجمن شدم.
امروز شوق زندگی در من زنده است.
پاسخ
#9
برنامۀ معتادان گمنام روشی است که ما بواسطۀ آن می توانیم از زندگی های مملو از نومیدی و درد خود بگریزیم. NA یک مسیر, یک فرایند و یک راه زندگی است. بسیاری از ما با امید ناچیزی به التیام یافت میشویم. درابتدا تمایل ما به خاطر عذاب و ترسمان شکل میگیرد. زندگی به روال برنامه تغییراتی قابل پیش بینی و همچنین تغییراتی که تصورش را هم نمی کردیم در ما ایجاد می نماید. انجمن معتادان گمنام توانایی آنرا به ما میدهد که درماندگی خود را تبدیل به اشتیاق برای داشتن یک زندگی پربار نموده و از نظر روحانی رشد کنیم. تقریبأ از همان ابتدای بهبودی ما تسکین را تجربه می کنیم. نخستین تجربۀ مسرت برایمان مانند آن است که برای اولین بار دنیا را به جای سیاه و سفید رنگی دیده باشیم. ذهن ما باز و روحمان آزاد می شود. حتی اگر این تجربه برای چند لحظه دوام داشته باشد, آن مسرت ما را در طی سخت ترین روزها و شبهایمان حمل خواهد نمود.
پاسخ


پرش به انجمن:


کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع: 1 مهمان