از درماندگی به شور و اشتیاق

[sepher1877]

اكثر ما ( معتادان در حال بهبودی ) مايل نبوديم اقرار كنيم كه معتاد واقعي هستيم . هيچكس نميخواهد فكر كند كه از نظر جسمي و روحي با ديگران تفاوت دارد . بنابراين كوششهاي بيشمار و بيهوده ما براي اثبات اين ادعا كه ما هم ميتوانيم مانند ديگران مصرف كنيم چندان تعجّب آور نيست و اين آرزوي بزرگ هر معتاد غير عادي است كه روزي بطريقي قادر به كنترل و لذّت بردن از موّاد خواهد شد . سماجت معتاد در اين خيال باطل ، براستي حيرت آور است و بسياري از آنها آنرا تا دروازه هاي مرگ و جنون دنبال ميكنند. ما به تجربه آموخته ايم كه بايد معتاد بودنمان را با تمام وجود بپذيريم . اين اوّلين قدم بهبودي است و اين تصوّر نادرست كه ما با ديگران تفاوت نداريم و يا در حال حاضر نداريم، بايد درهم شكند