۱۳۹۹/۵/۶، ۰۸:۲۲ صبح
نداشتن تناسب درافکار وتعادل دررفتار ونداشتن امید به خاطر کمبودهایم،انکاروخودفریبی.همچنین بیماری من خلا روحانی ووابستگی است.مثل خودخواهی،تنهایی،باری به هرجهت بودن ویک بیماری لاعلاج که فقط شامل چندنقص نیست بلکه شامل طرزتفکرمعتادگونه ماست که حاصل آن خلا روحانی وباورهای کهنه وترسهاست که عوارض وعلائم آن نواقص اخلاقی زیر می باشد:عدم تعادل،پرخاشگری،انکار،خودفریبی،اشتغال ذهنی،،لذت جویی،قدرت طلبی،خودمحوری،عدم قابلیت دربروزاحساسات وروبه روشدن باآنها مثل اینکه نتوانم بچه خودم یاکسی راکه دوستش دارم نوازش کنم ویافرارازواقعیات زندگی،توهمات،وواکنشهایی مثل تعجیل،غرور،عدم پذیرش وبارزترین ویژکی آن سه جنبه جسمی،روحی وروانی است ودوشاخه مهم ان وسوسه واجباراست.وفقط برای امروز مرهمی است برروی بیماری اعتیادم.
