۱۴۰۱/۴/۲۰، ۰۸:۲۱ عصر
وقتی نسبت به چیزی وسوسه پیدا میکنم .احساسی از قبیل بی قراری و نیاز شدید اما کاذب بمن دست میده .و فقط فکر میکنم با انجام مورد وسوسه من کامل میشم.ناخودآگاه به زمان گذشته و لذتهای گذشته سوق پیدا میکنم.و تموم اون ناملایمات گذشته رو فراموش میکنم .و توانایی اندیشیدن به عواقب آن کار از بین می‌ره و تموم اون امکانات و توانایی ها برای رسیدن به وسوسه در من بسیج میشه.من در شرایطش قرار نگیرم بها ندم و مخفی نکنم ،که فقط باید قبل از اجرا و عملی کردن وسوسه ،اونو مشارکتش کنم و اقرارش کنم تا رها بشم از اون مورد وسوسه .
