۱۴۰۱/۱۰/۲۷، ۱۲:۰۹ عصر
من در سوالات قبلی فهمیدم بیماریم یک بیماری ناشناخته و پیشرونده است و زمانیکه فعال است ، هیچ کنترلی روی آن ندارم و یا وقتی با او زندگی میکنم هیچ تعادلی در من نیست .
با اولین بار مصرف اجبار می آید و یا وقتی با بیماری فعال زندگی میکنم و در حال مصرف عادات گذشته هستم زندگیمم غیر قابل اداره شده و هیچ اراده ای برای کنترلش نخواهم داشت .
من این را با پوست و استخوان تجربه و درک کرده ام بیماری همیشه کنارم در حرکت است و این ابلیس درون وقتی می ایستم از من جلو خواهد زد . چه مواد چه بیماری که همان نواقص من هستند مصرف یکبار زیاد و هزار بار کافی نیست را به من یاد آور میشود . با اولین با مصرف مواد به همان زمان بدبختی های مواد بر خواهم گشت و استفاده از نواقص و رفتارهای اشتباهم باعث عود اکثر نواقصم خواهد شد و زندگیم دوباره آشفتگی خواهد شد .
من بارها از نقطه انکار بیماری ، با بهانه ها و دست آویز های مختلف که اینار فرق دارد یا ایندفعه جور دیگری انجام میدهم ضربه خورده ام و این توهمی بیش نیست .
در آخر هم بگویم این سوال می خواهد به من یادآور شود هر چه در توشه بهبودی داری از آن مراقب کن ولی فکر نکن این ذخیره میتواند همیشه از تو مراقبت کند باید روزانه عمل کنی ، بیماری اعتیاد بسیار موزی و مکار است و هر روز بدنبال راه های مختلف برای وارد شدن و ضربه و آسیب وارد کردن به من است .
ضمناً این بیماری خارج از من نیست درون فکر و ذهن من است که تنها با اصول روحانی برنامه می توانم آنرا کنترل کنم .HH
