۱۳۹۸/۱۱/۱۳، ۰۷:۱۷ عصر
معمولا بدلیل بسته بودن دریچه افکار و ذهنیت معتادگونه برایم سخت است که از بعضی از خصیصه های فردی که به انها وابستگی دارم اما جزء نواقص من هستند جدا بشوم و این برایم ترس اور است (خیلی جاها نباید حرف بزنم می زنم بدلیل این تفکر که اگر حرف نزنم متوجه نمی شوند که من صاحب نظرم )مثلا می ترسم در صورتی که خشم غرور و سلطه گری در من برطرف شود همسرم یا دیگران بر من تسلط یابند یا دیگران از فروتنی و تواضع من سوء استفاده کنند و کولی بیش از اندازه بدهم یا ترس دارم که نکند بدون نقص های اخلاقی دیگر نتوانم زندگی کنم و توانائی انجام امور روز مره را نداشته باشم مثلا بدون دروغ کارم پیش نرود (نتوانم در اداره یا کاسبی موفق شوم )یا می ترسم با از دست دادن نقص لودگی یک ادم خشک و بی روح شوم یا اگر افراط از من گرفته شود نتوانم به لذتی که می خواهم برسم یا نکند بدون مظلوم نمائی مورد توجه قرار نگیرم بدون گمنامی شکستن ابزار لازم برای خراب کردن دیگران را از دست بدهم یا لذت گپ زدن بادیگران را از دست بدهم ...
ترس ما از این که اشتباهات خود را کنار بگذاریم از این است که دیگر دیده نشویم ما عمری وقت صرف کرده ایم تا تصویری از خود بسازیم که نشان دهد ما که هستیم و حال از ما میخواهند تا ان تصویر را کنار بگذاریم زیرا با اصول تازه ای که تصمیم گرفته ایم در این برنامه اجرا کنیم مغایرت دارد پس دچار ترس و تردید می شویم
تمام اینها ترسهائی است که یک تفکر معتاد گونه در من بوجود می اوردکه در صورت برطرف شدن نواقصم به شخصی که دوست ندارم تبدیل شوم واقعیت این است که من سالها از این نواقص بعنوان ابزار استفاده کرده ام و وابستگی شدیدی به انها دارم و یک باور در من بوجود امده که بدون انها زندگی برای من سخت خواهد بود اینجا جائی است که باید به ماهیت واقعی خویش به اینکه می خواهم جه کسی بشوم و به اینکه ایا اماده ایم هرکاری انجام دهیم دوباره بیندیشیم این یعنی عملی کردن اراده یعنی انتخاب و ما باید اماده باشیم تا مسئولیت این تصمیم و این انتخاب را بعهده بگیریم قدم های ششم و هفتم نمیگوید چه کسی باید باشیم میگوید چه کسی نباشیم در واقع هیچ وقت نواقص درمن بطور کامل از بین نمی رود موضوع و هدف قدم ششم شناسائی و رسیدن به یک تعادل نسبی است خداوند زمانی که من به امادگی و وضعیت روحانی مناسب رسیده باشم و اصل سپردن را در مورد نواقصم به اجرا در اوردم (سهمم را انجام دهم)نواقصی را که لازم است در حدی که خودش لازم می داند از من می گیرد
ترس ما از این که اشتباهات خود را کنار بگذاریم از این است که دیگر دیده نشویم ما عمری وقت صرف کرده ایم تا تصویری از خود بسازیم که نشان دهد ما که هستیم و حال از ما میخواهند تا ان تصویر را کنار بگذاریم زیرا با اصول تازه ای که تصمیم گرفته ایم در این برنامه اجرا کنیم مغایرت دارد پس دچار ترس و تردید می شویم
تمام اینها ترسهائی است که یک تفکر معتاد گونه در من بوجود می اوردکه در صورت برطرف شدن نواقصم به شخصی که دوست ندارم تبدیل شوم واقعیت این است که من سالها از این نواقص بعنوان ابزار استفاده کرده ام و وابستگی شدیدی به انها دارم و یک باور در من بوجود امده که بدون انها زندگی برای من سخت خواهد بود اینجا جائی است که باید به ماهیت واقعی خویش به اینکه می خواهم جه کسی بشوم و به اینکه ایا اماده ایم هرکاری انجام دهیم دوباره بیندیشیم این یعنی عملی کردن اراده یعنی انتخاب و ما باید اماده باشیم تا مسئولیت این تصمیم و این انتخاب را بعهده بگیریم قدم های ششم و هفتم نمیگوید چه کسی باید باشیم میگوید چه کسی نباشیم در واقع هیچ وقت نواقص درمن بطور کامل از بین نمی رود موضوع و هدف قدم ششم شناسائی و رسیدن به یک تعادل نسبی است خداوند زمانی که من به امادگی و وضعیت روحانی مناسب رسیده باشم و اصل سپردن را در مورد نواقصم به اجرا در اوردم (سهمم را انجام دهم)نواقصی را که لازم است در حدی که خودش لازم می داند از من می گیرد
