۱۴۰۰/۸/۱۰، ۱۱:۲۳ صبح
ما یک عمر با هواهای نفسانی خود جنگیدیم ، یک عمربا نواقص های اخلاقی خود جنگیدیم ، اما حاصل این جنگیدنها عاقبت برای ما چه ارمغان مثبتی به همراه آورد ؟! هیچ ، به گفته ایی نه تنها در این موارد پیشرفتی نکردیم ، بلکه پسرفت هم کردیم ، و لذا نهایتاً بسیاری از ما به این مسئله پی بردیم که ما ، در رابطه با هرآنچه که با آن میجنگیم ، در غایت بازنده آن جریان هستیم ، اساساٌ کلماتی هستند که جزو لغات و فرهنگنامه بیماری می باشد ، مثلِ ؛ زشتی – پلیدی - بدی – کینه – نفرت – جنگ و و . ، بنابراین ، استفاده حتی ابزاری برای کسب بهبودی از این جریانات مغایر با اصول بهبودی می باشد . ما وقتی در مسیر بهبودی گرفتار جنگ و دغدغه های درونی میشویم ، معنای آن این است که باید تسلیم خود را تحکیم بخشیم ، و بهتر است تسلیم خود را کامل کنیم ، تسلیم کامل یعنی ضمن پذیرفتن بیماری ، پذیرش بهبودی را نیز بعنوان بهترین گزینه انتخاب کنیم ، و لذا در همین روند در جای متوجه میشویم که بهتر است میزان تمایل خود را نیز گسترش بدهیم و برنامه بهبودی خود را شرطی و یا سلیقه ایی انتخاب نکنیم ، گاهی ممکن است در زمان بهبودی در اثر پایین آمدن شوق و تمایل به بهبودی ، در مقابل آن مقاومت کنیم ، و لذا اینجا نقطه ای است که باید متوجه شویم این جنگ و مقاومت ، بیانگر این است که میزان تمایل ما ، در حال کاهش یافتن است و به دلیل همین مقاومت و جنگ در مسیر بهبودی درد میکشیم ، بنابراین ، برای اجنتاب از دردهای که لازم نیست آنها را تجربه کنیم ، درچنین شرایطی سعی میکنیم تا تسلیم خود را تعالی بخشیم ، تا بدینوسیله میزان تمایل خود را افزایش دهیم .
