سوال 23 : شخصيت من چگونه هنگامي كه از روي بيماريم عمل ميكنم تغيير ميكند؟ (براي مثال:

[ssaeedg]

اگر یکی از نقص های ما در اثر بیماری فعال شود به مانند افتادن مهره های دومینو به روی  یکدیگر مهره های نواقص دیگرمان را نیز فعال میکند ،
در چنین شرایطی شخصیتمان تغییر میکند و به حدی فرمانبردار و بی اراده می شویم که دیگر قادر به حمایت از خود نیستیم و لذا گرفتار انواع و اقسام مشکلات شخصیتی و رفتاری می شویم ، بنا براین ، ممکن است وقتی مصرف خود را هم قطع می کنیم هنوز در سیطره شاخصه های دیگر بیماری باشیم و همین مشکلات باعث شوند که شخصیتمان تغییرات منفی کند ، 
  بطور مثال ؛

متکبر می شویم  ؛

شاید فکرکنیم چون موادمخدررا ترک کرده ایم ، دیگه زمین زمان باید مطیع ما باشند و گرفتار توهمی میشویم که ما بطور قطع از دیگران یک سروگردن بالاتریم .

خود محورمی شویم ؛

در اثر توهمی که حاصل از تکبرمان است خود را از دیگران متفاوت و نیرومندتر احساس میکنیم ، فکر میکنیم که مرکز و کانون جهان هستیم و لذا رفته رفته گرفتار خود شیفتگی میشویم و همیشه خود را از دیگران داناتر میدانیم و بخاطر همین هرگز با کسی مشورت نمی کنیم .

پست و فرمایه می شویم ؛

در اثر تکبر و خود محوری اجازه فعالیت گسترده ای به بیماری خود میدهیم و لاجرم به علت عجز در مقابل بیماری ، در نهایت ممکن است چنان پست وفرومایه شویم که بی مهبا دست به هر عمل شنیع و پستی بزنیم .

بنابراین ، ما هنگامیکه در اثرعدم تمرکز بهبودی ، اجازه فعال شدن شاخصه های گوناگونی از بیماری را به روی خودمان می دهیم شخصیتمان تغییرات منفی می کنند ، وقتی ما خود را تحت لوای بیماری قرار می دهیم در واقع تسلیم و گرفتار عجزهای خود می شویم و اینبار بدون مصرف مواد مخدر فرمانبردار در بست بیماری می شویم و در غایت اراده و اختیار زندگی را از دست می دهیم  ، و لذا هرگاه در تیررس بیماری قرار داریم به عناوین مختلف شخصیتمان متغییر می شود و خو و طبیعتمان حیوانی می شود و برای رسیدن به خواستهای بیماری ازهرحربه و ابزاری استفاده می کنیم ،
بطور مثال ؛

سوء استفاده گر میشویم ؛

به راحتی خود را مجاز می دانیم که حقوق دیگران و یا اهل خانه را زیر پا بگذاریم و یا ممکن است فکر کنیم چون پاک شده ام باید دیگران رعایت حال مرا بکنند و در واقع من بیشتر از آنها سهم دارم ، مثلاً بگوئیم   ؛ چون پاک شدم خانواده باید برای من همه چیز مهیا کند  ! . . و یا ، چون من پاک شدم باید دیگران کار کنند و من بخورم و بخوابم ! . .  و . . .

مظلوم نمایی می کنم ؛

ما برای توجیه رفتارهای بیمارگونه خودمان همیشه سعی بر آن داشتیم که خود را قربانی یکسری از جریانات ظالمانه زندگی  جلوه بدهیم و در واقع دیگران را مقصر اصلی ناملایمات و رفتارهای بیمارگونه خود بدانیم  و با مظلوم نمایی تمام ،  نقش خود را فقط بعنوان کسی که در حقش ظلم و ستم شده  بود می دانستیم و لذا همیشه برای مظلومیت خویش سوگوار بودیم و در این مصیبت برای خود اشک تمساح می ریختیم و لذا اعمال خود را بدینگونه کاملاٌ رفتاری طبیعی می دانستیم و همواره دیگران را مقصر مشکلات و بیماری خود می دانستیم .

نکات قابل تامل در این سوال این است که به هر حال وقتی بیماری به روی ما فعال می شود چگونه شخصیتمان تغییرات منفی می کند و یا چگونه وقتی یکی از شاخصه های بیماری ما فعال می شود میتواند دیگر شاخصه های بیماری را هم فعال کند و هنگامیکه ما در این شرایط قرار می گیریم بخاطر عجز در مقابل بیماری چگونه رفتار و اعمال و شخصیتمان تغییر می کند .